της Μιρέλας Λαμπιδώνη Γλώσσες πυρόξανθες του δειλινού χλωμά φανάρια δειλά αργοσέρνονται και σουσουρίζουνε στις ταπεινές υπόγειες κάμαρες του υπονόμου στις άκριες του δρόμου με τις νερατζιές εκεί, αγκαλιά με πεινασμένες σκιές και φτερωτά αποφόρια θα βγάλουνε τη νύχτα ...| Ms Poetry
της Μιρέλας Λαμπιδώνη Είμαι ένα αγόρι που σιωπηλά κυνήγησε μια πεταλούδα μα σαν την έφτασε είδε μονάχα ένα σκουλήκι με φτερά _____ Είμαι ένας τζίτζικας που πρόφτασε να πιάσει το τραγούδι μα έσφαλλε την εποχή φωτιά ήτανε, δεν ήταν καλοκαίρι _____ Είμαι μια μακρινή θεά που κρύβε...| Ms Poetry
της Μιρέλας Λαμπιδώνη Για δες άνθισε στην αυλή μου ένα κυκλάμινο ο κόσμος του όλος δυό πατημασιές χώμα νωπό, βρεμένο του χειμώνα μικρή ζωή ένα μωβ φιλί μια ταπεινή υπόσχεση ανάστασης ελπίδα Κοίτα ομορφιά που σκάρωσε μια χούφτα γης κι ένα κομμάτι σκότος η χθόνια αόρατη ψυχ...| Ms Poetry
της Μιρέλας Λαμπιδώνη Χαράζει εδώ με ξύπνησε τ’ ατέλειωτο τιτιβολόϊ κι η αύρα η δρόσινη που ακροπατάει στις φυλλωσιές —— Τα ουράνια χρώματα αναδεύονται πριν γίνουν μπλε και τα παράθυρα παίρνουν σειρά να ζωντανέψουν του δρόμου καθώς χάνονται τ’ άσημα φώτα ένα μυρμήγκι...| Ms Poetry