της Μιρέλας Λαμπιδώνη Γλώσσες πυρόξανθες του δειλινού χλωμά φανάρια δειλά αργοσέρνονται και σουσουρίζουνε στις ταπεινές υπόγειες κάμαρες του υπονόμου στις άκριες του δρόμου με τις νερατζιές εκεί, αγκαλιά με πεινασμένες σκιές και φτερωτά αποφόρια θα βγάλουνε τη νύχτα ...
