της Αγγελικής Ζαντέ Έγιν’ η θάλασσα κόκκινη και το αίμα μπλε, τα παιδικά τα κουβαδάκια στον βυθό θάφτηκαν, τα χάδια της μάνας και του πατέρα κι αυτά, όλα χάθηκαν. Κάπου περιπλανιέται τυφλή η ανθρωπιά, ο ξένιος Δίας έγινε ο ντελάλης του ’70: “πέντε κρίκοι ένα τάληρο, πέντε κρ...
